NOWY JORK

Magia Planu

Magiczny plan przedstawia polecane miejsca podzielone na 21 grup, do odwiedzenia w Nowym Jorku. Wyróżnia się oryginalnym, autorskim projektem w formie przejrzystego schematu, na wzór siatki nowojorskich ulic. Pomysł na pokazanie najpiękniejszych, ważnych oraz ciekawych miejsc NYC w takiej formie, zrodził się z wielkiej sympatii do tego miasta. Nowy Jork swoim majestatem przyciąga, fascynuje a niejednokrotnie wręcz onieśmiela, może innych nawet zniechęca, ale z pewnością na każdym robi ogromne wrażenie

Odkryj Nowy Jork

W roku 1524 teren dzisiejszego Nowego Jorku został odkryty przez Europejczyków. Dawniej ten obszar był zamieszkiwany przez Dalewarów (plemię Indian Ameryki Północnej). Początkowo odkryta nowa ziemia przez Europejczyków, na których czele stał Giovanni de Verrazzano, została nieoficjalnie nazwana Nouvelle Angouleme. W 1609 roku ziemie odkryte wcześniej przez francuza zaczęły się zasiedlać. Było to za sprawą Henrego Hudsona, który szukał nowej drogi z Europy do Indii dla Holenderskiej Kompanii Wschodnio-Indyjskiej. W 1613 roku Holendrzy jako pierwsi Europejczycy osiedlili się na obszarze dzisiejszego Nowego Jorku, przekształcając go w holenderską prowincję znaną jako Nowe Niderlandy. Rok później, w 1614 roku Holendrzy utworzyli ośrodek handlu futrami bobrów na południowym brzegu dzisiejszego Manhattanu. Obszar ten został nazwany New Amsterdam… (Nowy Amsterdam), a w 1626 roku został wykupiony za 60 guldenów (dzisiejsza równowartość 60 guldenów stanowi około tysiąca dolarów) od plemienia Delawarów przez Petera Minuita (w latach 1626-1633 sprawował funkcję dyrektora generalnego Nowych Niderlandów). 26 marca 1637 roku do Nowego Amsterdamu dotarł Willem Kieft, który został mianowany na gubernatora. Był on piątym gubernatorem w historii dzisiejszego Nowego Jorku. Obszar ten w trakcie obejmowania przedstawicielstwa władzy centralnej przez Kiefta był w niezwykle złym stanie i trudnej sytuacji. Umocnienia były zniszczone, a tylko jeden okręt nadawał się do użytku. Gubernator od razu podjął działania mające na celu usprawnienie administracji i wzmocnienie kolonii. Dodatkowo podjął czynności przeciwko sąsiadującymi plemionami indiańskimi. W 1641 roku chciał zmusić plemię Indian Raritan do płacenia Nowemu Amsterdamowi trybut (opłata, danina lub hołd, który jedno państwo lub ludność płaci innemu państwu, lub władcy w zamian za pokój, ochronę lub uznanie zwierzchności). W przeciągu kilku kolejnych lat Willem Kieft próbował podporządkować sobie plemiona indiańskie, czasem w bardzo brutalny sposób. Ciągle trwająca wojna z Indianami i spowodowane tym trudności gospodarki, sprawiły, że koloniści wyrazili mocną niechęć do gubernatora i jego polityki. W konsekwencji tego w 1642 roku obecny gubernator rozwiązał radę administracyjną, a dalsze niepowodzenia spowodowały jego upadek. Ostatecznie w 1645 roku władze holenderskie zdecydowały się odwołać go ze stanowiska gubernatora. Pod koniec sprawowania władzy przez Kiefta, w latach 1642-1645 został zbudowany pierwszy murowany zbiór kalwiński. Co ciekawe, Kieft zabronił budowania świątyń katolikom, luteranom, kwakrom oraz żydom, tak więc była to jedyna świątynia w tym czasie w Nowym Amsterdamie.
W 1664 roku, pod koniec II wojny angielsko-holenderskiej, Holendrzy przejęli władzę nad wyspą Run na morzu Banda. W zamian za wyspę Run, Holendrzy przekazali Anglikom władzę nad Nowym Amsterdamem. Wówczas Anglicy zmienili nazwę Nowego Amsterdamu na Nowy Jork (New York), na część Jakuba II Stuarta (księcia Yorku — miasto położone w północnej Anglii, w hrabstwie North Yorkshire). Niestety jednak liczne wojny prowadzone pomiędzy plemionami indiańskimi oraz epidemie, które zostały wywołane przez przyjazdy Europejczyków, w latach 60. i 70. XVII wieku ograniczyły populację. Ostatecznie w 1700 roku ludność tego rejonu wynosiła 5 tysięcy osób. W kolejnych latach Nowy Jork nawiedziło minimum siedem wielkich epidemii żółtej febry. W trakcie tego okresu Nowy Jork dotykały burzliwe wydarzenia i jego nazwa oraz właściciele zmieniały się niejednokrotnie. W 1673 roku Holendrzy odzyskali częściowo tereny Nowego Jorku i zmienili jego nazwę na Nową Oranię. Natomiast już rok później, bo w 1674 roku, po III wojnie angielsko-holenderskiej, Holendrzy zrzekli się całkowicie obszarów nowego Jorku na rzecz Anglików, którzy ponownie nadali im nazwę „Nowy Jork”.
Niezwykle ważnym wydarzeniem dla mieszkańców Nowego Jorku był proces Johna Petera Zengera, nowojorskiego drukarza, wydawcy, redaktora i dziennikarza, który został oskarżony przez ówczesnego gubernatora Williama Cosby’ego o działalność wywrotową i zniesławienie. Oskarżenie, proces i uniewinnienie Zengera miały ogromne znaczenie, kształtując przekonania w młodej kolonii oraz tworząc fundamenty dla zasad i odpowiedzialności mediów, oraz rządu w funkcjonowaniu demokracji.
31 października 1754 roku, na mocy królewskiego aktu fundacyjnego, który został wydany przez Jerzego II Hanowerskiego, został założony King’s College. Był to pierwszy uniwersytet, który został założony na terenie Nowego Jorku. Po 40 latach od założenia, w konsekwencji odzyskania niepodległości, nazwa uczelni została zmieniona na Columbia College (na cześć Krzysztofa Kolumba). A kolejno po 100 latach, w 1896 roku rada powiernicza zatwierdziła nazwę, która jest używana do dnia dzisiejszego – Columbia University. Warto wspomnieć, że tę prestiżową uczelnię prywatną ukończyło wiele znanych osobowości jak np. Prezydent Barack Obama, czy nasza znana Polska modelka Zuzanna Bijoch. Obecny kampus uniwersytecki położony jest na zachodnim Manhattanie, kilka ulic powyżej Parku Centralnego, pomiędzy Broadwayem a Amsterdam Ave.
W październiku 1765 roku odbył się kongres w sprawie ustawy o pieczęciach. Kongres ten odbył się z inicjatywy Organizacji Synów Wolności (było to tajne stowarzyszenie działające w trzynasty koloniach przed rewolucją amerykańską, które miały za cel powstrzymanie egzekwowanie ustawy o pieczęciach. Organizacja ta powstała w Bostonie w 1765 roku, a ich najbardziej znaną operacją była herbatka bostońska). Ustawa o pieczęciach (inaczej nazywana też ustawą stemplową lub ustawa o znaczkach skarbowych) miała wnieść wydawane w Anglii znaczki skarbowe, które były potwierdzeniem wniesienia opłaty podatków nakładanych na działalność prowadzoną w 13 koloniach brytyjskich w Ameryce. Koloniści uważali wprowadzoną ustawę za niesprawiedliwą i w konsekwencji wywołała niezwykle duży sprzeciw mieszkańców. Ustawa została ostatecznie zniesiona 18 marca 1766 roku. Dodatkowo ustawa zwiększyła amerykańskie obawy co do prawdziwości intencji Parlamentu. Skutkiem tego był rozwój ruchu separatystycznego, a ostatecznie doprowadziło to do rewolucji amerykańskiej w 1775 roku, która trwała przez 13 lat, do 1783 roku.
Rewolucja amerykańska była pierwszą wielką bitwą, a zarazem największą wojną o niepodległość Stanów Zjednoczonych. Był to konflikt zbrojny pomiędzy królestwem Wielkiej Brytanii a jego trzynastoma koloniami w Ameryce Północnej. W trakcie trwania rewolucji amerykańskiej miało miejsce starcie zbrojne nazywane bitwa na Long Island w odwecie za chęć wkroczenia przez Brytyjczyków i zajęcie tego obszaru. Zwycięstwo Brytyjczyków sprawiło, że 30 sierpnia 1776 Amerykanie wycofali się na Manhattan. Na tych terenach Brytyjczycy utworzyli militarną i polityczną bazę dla operacji wojennych. Obszar Long Island stało się także schronieniem dla zwolenników króla popierających utrzymanie kontroli brytyjskiej nad koloniami. 3 wrześnie 1783 roku w Wersalu został zawarty pokój wersalski, który zakończył wojnę o niepodległość Stanów Zjednoczonych. Formalnie pozwoliło to na zerwanie uzależnienia kolonii w Ameryce Północnej od Królestwa Wielkiej Brytanii. Moment opuszczenia Stanów Zjednoczonych przez ostatni oddział stacjonujący w Nowym Jorku został określony Dniem Ewakuacji i był celebrowany jeszcze przez kilka kolejnych dni.
Dwa lata po zakończeniu wojny, w 1785 roku Nowy Jork został ustanowiony przez Kongres Konfederacji stolicą Stanów Zjednoczonych. Pełnił tę funkcję przez 5 lat, do 1790 roku, kiedy to Waszyngton na stałe przejął tę funkcję. Było to ostatnie miasto pełniące funkcję stolicy kraju, gdy obowiązywały Artykuły Konfederacji i Wieczystej Unii, a jednocześnie pierwsza stolica po wejściu w życie Konstytucji Stanów Zjednoczonych.
1789 rok był rokiem dużych zmian dla Stanów Zjednoczonych i Nowego Jorku. W tym roku powołano pierwszego w historii Prezydenta Stanów Zjednoczonych – George Washingtona. Kolejne ważne wydarzenia miały miejsce w Federal Hall na Wall Street – powołano po raz pierwszy Kongres Stanów Zjednoczonych (dwuizbowy parlament, najwyższy organ przedstawicielski i zasadniczy organ władzy ustawodawczej w Stanach Zjednoczonych), a także Sąd Najwyższy Stanów Zjednoczonych. Zaprezentowano też Bill of Rights (pierwsze dziesięć poprawek do Konstytucji Stanów Zjednoczonych).
Dynamiczny rozwój Nowego Jorku oraz napływ imigrantów spowodowały silne przekształcenia w jego strukturze. W 1790 roku prześcignął Filadelfię i został największym miastem Stanów Zjednoczonych. W 1811 roku Nowy Jork objęto „planem komisarzy”, który dotyczył rozszerzenia miejskiej siatki ulicznej, która obejmowała cały Manhattan. Kolejnym niezwykle rozwijającym wydarzeniem dla Nowego Jorku było otworzenie kanału Erie w 1819 roku. Miał on długość 584 km i dzięki temu szlakowi wodnemu stało się możliwe połączenie rzeczne części szlaku wodnego między portem na Atlantyku a wielkimi rynkami rolnymi na północy Stanów Zjednoczonych. W tym okresie Tammany Hall (znana także jako Columbian Order) – polityczna organizacja, założona w Nowym Jorku, zdominowała lokalną politykę.
Niestety jednak w Nowym Jorku przez długi okres występowało niewolnictwo, ponieważ aż do roku 1827. W latach 30 XIX wieku na północy Nowego Jorku, a przede wszystkim na Manhattanie i Brooklynie zamieszkiwane były przez znaczącą liczbę wolnej czarnoskórej ludności. W 1840 roku Nowy Jork zamieszkiwało ponad 16 tysięcy osób. W tym okresie, naprzeciw niewolnictwu wychodziło coraz większe grono populacji. Nowy Jork stał się miejscem międzyrasowej działalności abolicjonistów (osoby, które dążyły do zniesienia niewolnictwa).
W 1853 roku władze miasta podjęły decyzję o zagospodarowaniu terenu pomiędzy Nowym Jorkiem a wioską Harlem. Teren ten nazywany był wówczas odludziem, ponieważ był zamieszkiwany głównie przez zbiegłych czarnoskórych niewolników. Cztery lata później ogłoszono konkurs na projekt Parku Centralnego, wygrała firma Fredericka Law Olmsteda. Park został zaprojektowany w stylu angielskim, a jego budowa trwała aż 15 lat. Największymi wyzwaniami, którym musiało sprostać 20 tysięcy robotników, było przekształcenie bagien w teren nadający się do użytku, co wymagało zasadzenia kilku tysięcy drzew i krzewów. Ostatecznie park został zagospodarowany w sposób atrakcyjny zarówno pod względem sportowym, jak i wypoczynkowym. Dostępne są liczne place zabaw dla dzieci oraz niewielki ogród zoologiczny. Z założenia park miał być miejscem wypoczynkowym dla nowojorczyków. Jednak ostatecznie teren ten został uznany za rodzaj społecznego eksperymentu, który miał na celu integrację nowojorczyków z niższych i wyższych warstw społecznych. W konsekwencji rocznie Central Park odwiedzany jest przez 42 milionów ludzi rocznie, nie tylko z miasta, lecz także przez turystów. W 1980 roku powołano organizację Central Park Conservancy, która zajmuje się renowacją oraz dbaniem o Central Park.
Miasto w kolejnych latach przeżywało niejednokrotne zmiany i wydarzenia, które wywierały na niego wielkie wpływy. Przykładami może być w 1860 roku, wybuch wielkiego głodu w Irlandii spowodował bardzo duży napływ tej ludności do Nowego Jorku – aż jeden na czterech mieszkańców miasta pochodził z Irlandii. Nowy Jork liczył wtedy 200 tysięcy osób. Drugim przykładem ważnego wydarzenia w życiu nowojorczyków jest wojna secesyjna, która toczyła się w latach 1861-1865 w Stanach Zjednoczonych pomiędzy stanami, które wchodziły w skład Stanów Zjednoczonych i Skonfederowanymi Stanami Ameryki, które wystąpiły z Unii (nazwa „wojna secesyjna” pochodzi od słowa secesja, co oznacza odłączenie się, w tym przypadku stanów skonfederowanych o Unii). Wojna secesyjna doprowadziła do wielkich rozruchów w 1863 roku. Uznaje się za jedną z najgorszych sytuacji w Nowym Jorku, które wywodziły się z niepokojów społecznych w amerykańskiej historii.
Dzięki kilku wydarzeniom w latach 1898-1910 Nowy Jork zaczął kształtować się na nowoczesne miasto. W 1898 roku miało miejsce zjednoczenie Brooklynu (które było niezależnym miastem), hrabstwa Richmond, hrabstwa Nowy Jork (które zawierało część obszaru Bronx) oraz zachodnie obszary hrabstwa Queens. Dzięki otwarciu pierwszej linii metra w 1904 roku stało się możliwe skuteczne połączenie i zintegrowanie różnych części Nowego Jorku, co umożliwiło lepszą komunikację między dzielnicami i przyczyniło się do spójnego rozwoju miasta jako całości. Co więcej, w I poł. XX. wieku Nowy Jork stał się światowym centrum przemysłu, handlu i komunikacji, co przyczyniało się do jeszcze większego i dynamiczniejszego rozwoju tego miasta i całych Stanów Zjednoczonych.
Niestety jednak dynamiczny rozwój miasta może wiązać się z problemami, które nie ominęły także Nowego Jorku. Pod tym względem 1911 rok był niezbyt łaskawy dla nowojorczyków. Katastrofa parowca General Slocum, w wyniku której śmierć poniosło 1021 pracowników, później w tym samym roku mieszkańcy doświadczyli ogromnego pożaru, który opanował fabrykę odzieży Triangle Shirtwaist. Był to jeden z najtragiczniejszych pożarów w historii Nowego Jorku, w wyniku którego zginęło 146 osób, głównie młodych kobiet. Wydarzenia te uważane były za jedne z największych tragedii w historii Nowego Jorku aż do czasu zamachu na World Trade Center, które miało miejsce 11 września 2001 roku. Tragedie te miały znaczący wpływ na ruch pracowniczy, ponieważ przyczyniły się do rozwoju związku zawodowego International Ladies Garment Workers Union. Doprowadziły także do wprowadzenia wielu reform w zakresie bezpieczeństwa pracy.
Wydarzenia historyczne także miały duży wpływ na rozwój społeczny Nowego Jorku. Na początku lat 20. XX wieku Nowy Jork został miastem najbardziej zaludnionym na całym świecie. Wcześniej ten tytuł przypadał przez wiele lat Londynowi. Co więcej, na początku lat 30. XX wieku liczba mieszkańców tego obszaru przekroczyła liczbę 10 milionów, co uczyniło Nowy Jork pierwszym megamiastem w historii ludzkości (megamiasto jest to rozległa jednostka mieszkalna o bardzo dużej powierzchni i liczbie mieszkańców. Powstaje w wyniku gwałtownego rozrostu miejskiego, zwanego „eksplozją miast”. Proces ten polega na napływie ludności, głównie z obszarów wiejskich lub małych miasteczek, do większych miast, często stolic, w poszukiwaniu zatrudnienia i lepszych warunków życia). W tym okresie Nowy Jork stanowił główny cel podróży Afroamerykanów podczas migracji z południowych obszarów Stanów Zjednoczonych. W rezultacie, w 1916 roku Nowy Jork stał się największym ośrodkiem miejskim zamieszkanym przez czarnoskórych w Ameryce Północnej. Lata 1919-1933 możemy określić czasem prohibicji Stanów Zjednoczonych. W tym czasie sprzedaż, produkcja i transport alkoholu były zakazane na terenie całych Stanów Zjednoczonych. W erze prohibicji równocześnie z rozkwitem Renesansu Harlemu obserwowano boom gospodarczy, który przejawiał się w szybkim rozwoju Nowego Jorku, znanego z powstawania imponujących drapaczy chmur i transformacji jego panoramy miejskiej. W tym okresie dzielnica Harlem stała się centrum afroamerykańskiej kultury, sztuki, literatury i muzyki. Był to dla Nowego Jorku czas intensywnego rozwoju artystycznego, intelektualnego i społecznego, który przyciągał wybitnych twórców, jak i promował świadomość i tożsamość afroamerykańską. Renesans Harlemu zazwyczaj kojarzony jest z powstaniem nowych stylów muzycznych (jak jazz) i literackich (jak literatura afroamerykańska), a także z powstaniem wielu nowych instytucji kulturalnych i edukacyjnych wspierających rozwój społeczności afroamerykańskiej. Ogromny wpływ narodzin ekspresjonizmu abstrakcyjnego oraz wzrost znaczenia Nowego Jorku jako światowego centrum sztuki w latach 1940-1950 XX wieku doprowadziły do przejęcia przez to miasto roli lidera w światowej scenie artystycznej, zastępując Paryż.
W latach 1929-1933 został odnotowany największy kryzys gospodarczy w historii kapitalizmu, który dotknął wszystkie kraje, oprócz ZSRR oraz praktycznie wszystkie dziedziny gospodarki. W Stanach Zjednoczonych kryzys ten ujawnił się po tzw. czarnym czwartku, który miał miejsce 24 października 1929 roku (tak nazywana była panika na giełdzie nowojorskiej na Wall Street, kiedy to spadły bardzo gwałtownie ceny wszystkich akcji, doprowadzając do bankructwa wielu firm). W tych trudnych latach został wybrany nowy burmistrz Nowego Jorku – reformator Fierello La Guardia. Było to jednoznaczne z upadkiem Tammany Hall po ośmiu latach dominacji politycznej w Nowym Jorku.
II wojna światowa okazała się nie być dla Stanów Zjednoczonych i Nowego Jorku okresem stratnym, ponieważ Nowy Jork wyszedł z wojny bez żadnych strat, za to z pozycją miasta wiodącego, na czele z Wall Street. To uczyniło ze Stanów Zjednoczonych największą potęgę gospodarczą świata. W 1950 roku polityczne wpływy Nowego Jorku przyczyniły się do oddania do użytku Siedziby Głównej ONZ.
W latach 60. XX wieku Nowy Jork na nowo zaczął borykać się z problemami gospodarczymi i coraz wyższymi wskaźnikami przestępczości. W latach 70. XX wieku miasto było na granicy bankructwa. W ciągu zaledwie 5 lat zostało zlikwidowanych ponad 500 tysięcy miejsc pracy, a ponad milion gospodarstw domowych znalazło się na zasiłku. Dzięki odrodzeniu się branży finansowej w latach 80. XX wieku sytuacja gospodarcza w mieście znacznie się poprawiła. Niestety przestępczość utrzymywała się mimo wszystko na wysokim poziomie, a przez kolejne dziesięciolecie rosła nieprzerwanie. Pomimo poprawy gospodarczej, w Nowym Jorku odnotowano kolejne redukcje finansowe Dopiero w latach 90. XX wieku, w wyniku zwiększenia patroli policyjnych i gentryfikacji (zmiana charaktery części miasta) wskaźniki przestępczości zaczęły gwałtownie spadać. Nad Nowym Jorkiem sprawował wtedy pieczę burmistrz Giuliani, który wytoczył wojnę mafii, czyszcząc miasto z przestępców.
Zamach skłonił władze do podjęcia działań mających na celu zwiększenie bezpieczeństwa nie tylko w Nowym Jorku, ale w całych Stanach Zjednoczonych. W październiku 2001 roku rozpoczęła się odbudowa i rehabilitacja okolic Ground Zero. Rząd federalny i własne lokalne współpracowały, aby odbudować dolny Manhattan, przekazując miliardy dolarów na wsparcie dla rodzin oraz odbudowę infrastruktury.
Michael Bloomberg, który w styczniu 2002 roku objął urząd burmistrza Nowego Jorku, skoncentrował się przede wszystkim na odbudowę miasta po zamachach. W tym celu w kwietniu 2002 roku utworzono Lower Manhattan Development Corporatrion, która miała zarządzać odbudową Ground Zero. Oczyszczanie terenu trwało aż do grudnia 2001 roku, co było pierwszym krokiem do rozpoczęcia odbudowy zniszczeń po zamachach terrorystycznych. Ogłoszono w tym czasie także konkurs na masterplan dla nowego World Trade Center. W lutym 2003 wygrał go Daniel Libeskind. W kwietniu tego roku został zatwierdzony projekt na pierwszy z budynków, który nosi nazwę Freedom Tower.
Na początku lat 2000 wiele badań naukowych potwierdziło, że bierne palenie (wdychanie dymu tytoniowego przez osoby niepalące) stanowi poważne zagrożenie dla zdrowia. Burmistrz Nowego Jorku, który sprawował urząd w tym czasie – Michael Bloomberg był znany ze swojego zaangażowania w poprawę zdrowia publicznego. Wprowadził on ustawę Smoke-Free Air Act, która została przyjęta przez Radę Miasta w grudniu 2002 roku, a weszła w życie w marcu 2003. Ustawa wprowadziła zakaz palenia w takich miejscach jak: miejsce pracy, restauracje, bary, kluby nocne i inne miejsca publiczne. Chociaż ustawa na początku nie była dobrze odebrana przez mieszkańców Nowego Jorku, to z czasem mieszkańcy zaakceptowali zmianę. Wprowadzenie zakazu palenia było przełomowym krokiem w walce z uzależnieniem od tytoniu i ochronie zdrowia. Zgodnie z badaniami, Nowy Jork odnotował spadek liczby palących mieszkańców, spadła także liczba odnotowywanych przypadków chorób związanych z biernym paleniem, takich jak zawały serca i astma.
W 2004 roku Nowy Jork był gospodarzem Konwencji Narodowej Republikanów. Wydarzenie to miało istotny wpływ na miasto pod względem politycznym, społecznym i logistycznym. Konwencje Narodowe są kluczowymi wydarzeniami w amerykańskim cyklu wyborczym, ponieważ delegaci partii oficjalnie nominują swoich kandydatów na prezydenta i wiceprezydenta Stanów Zjednoczonych. Miejscem, w którym odbyła się Konwencja, było Madison Square Garden, a czas trwania wynosił 4 dni. Jest to jedna z najbardziej znanych aren w Nowym Jorku, dzięki czemu została podkreślona wyjątkowość tego wydarzenia. Konwencja Narodowa Republikanów przyciągnęła dziesiątki tysięcy demonstrantów, którym nie podobała się polityka administracji Busha. Nowy Jork dotknięty doświadczeniem z ataku terrorystycznego na World Trade Center był doskonale przygotowany i władze poradziły sobie z wyzwaniami, jakie niosło to wydarzenie. Konwencja miała na celu mobilizacje bazy wyborczej Republikanów i zdobycie wyborców. Odegrała istotną rolę w kampanii wyborczej w 2004 roku, która zakończyła się reelekcją Geogre’a Busha.
Lata 2005-2010 były kolejnymi latami, w których odnotowano duże zmiany transformacyjne w Nowym Jorku. Został otwarty park High Line, który został zaprojektowany na starej nieużytkowanej stacji kolejowej. W celu zagospodarowania terenu odbył się międzynarodowy projekt, który wygrali architekci z firmy Diller Scofido, Renfero oraz projektanci krajobrazu James Corner Field Operations. Ich wizja zakładała stworzenie parku w harmonii z istniejącą strukturą kolejową, zachowując industrialny charakter miejsca. Kolejno został wprowadzony program FitNYC, który miał na celu walkę z otyłością. W kolejnym roku władze Nowego Jorku w dalszym ciągu dbały o rozwój miasta pod kątem poprawy zdrowia mieszkańców i zwiększenia aktywności fizycznej. W lipcu 2006 roku został wprowadzony plan „PlaNYC 2030”, który miał na celu poprawę jakości życia w Nowym Jorku poprzez zrównoważony rozwój (zwiększenie terenów zielonych i redukcję emisji gazów cieplarnianych), a także później został otwarty nowy stadion Yankee Stadium w Bronxie.
Dbając o rozwój miasta, władze Nowego Jorku podjęły się budowy kompleksu Hudson Yards, który był jednym z największych prywatnych projektów deweloperskich w historii Stanów Zjednoczonych. Projekt był znaczącym przedsięwzięciem urbanistycznym, które miało na celu przekształcenie nieużywanego obszaru na zachodniej stronie Manhattanu w nowoczesną dzielnicę mieszkalną, biurową i handlową.
Pod koniec 2006 roku wyborcy Nowego Jorku ponownie wybrały Bloomberga na burmistrza, uznając jego sukcesy w odbudowie i zarządzaniu miastem.
We wrześniu 2008 roku miał miejsce kryzys finansowy, który mocno uderzył w Nowy Jork, doprowadzając do bankructwa wielu firm i wzrostu bezrobocia. Jednak to nie powstrzymało władz aglomeracji przed dalszym rozwojem i wzmocnieniem się miasta. Już trzy miesiące później zostały ogłoszone plany stymulacyjne, aby wesprzeć gospodarkę i zapobiec dalszemu pogłębieniu się bezrobocia.
W latach 2009-2010 skupiono się na poprawie komunikacji w mieście. Wprowadzono program Vision Zero, który miał na celu eliminację śmiertelnych wypadków drogowych przez zwiększenie bezpieczeństwa ruchu. Zbudowano także linię Second Avenue Subway, która miała na celu poprawę komunikacji na wschodniej stronie Manhattanu, a także uruchomiono program City Bike, który wprowadził system miejskich rowerów na wynajem.
Lata 2011-2020 mogą zostać określone w historii nowego roku latami rozwoju i wyzwaniami.
W maju 2011 roku siły amerykańskie Navy SEALs w Pakistanie przeprowadziły operację wojskową. Od 2001 roku Osama Bin Laden, odpowiedzialny za zamachy terrorystyczne, ukrywał się przez te wszystkie lata. W nocy z 1 na 2 maja, elitarna jednostka Navy SEALs przy wsparciu przeprowadziła atak na kompleks w Abbottabadzie. Amerykańskie siły zneutralizowały bin Ladena. Kiedy później został zastrzelony przez członków Navy SEALs a jego ciało zidentyfikowane, został przetransportowany na amerykański lotniskowiec. Zgodnie z muzułmańskimi zwyczajami, jego ciało pochowano w morzu. To wydarzenie spowodowało, że w Stanach Zjednoczonych tysiące ludzi wyszło na ulicę, aby świętować. Dotychczasowy prezydent Stanów Zjednoczonych Barack Obama, wygłosił przemówienie do narodu, ogłaszając sukces operacji. To wydarzenie przyniosło pewne poczucie ulgi i sprawiedliwości dla mieszkańców, ale także przypomniało o ciągłym zagrożeniu ze strony globalnego terroryzmu.
W kolejnych latach uderzają w Nowy Jork dwa huragany, które spowodowały zniszczenia w infrastrukturze i zabiły kilkadziesiąt osób. Skutki huraganu objęły także zalanie dużych części metra i masowych przerw w dostawie prądu. Bloomberg, burmistrz Nowego Jorku wprowadził plan odbudowy i zwiększenia odporności miasta na przyszłe katastrofy naturalne.
W 2013 roku władze Nowego Jorku skupiły się na rozwoju dostępności mieszkań dla mieszkańców Nowego Jorku. W Listopadzie 2013 roku został wybrany nowy burmistrz – Bill de Blasio, który obiecał walkę z nierównością i poprawę dostępności mieszkań. Z tego względu rozpoczęto inicjatywę „Husing New York”, która miała na celu budowę i zachowanie 200 tysięcy mieszkań, które były przystępne cenowo. Natomiast w styczniu 2014 roku nowy burmistrz Nowego Jorku wprowadził program „Pre-K for All”, który oferował darmowe przedszkole dla wszystkich czterolatków.
W 2015 miały miejsce dwa ważne wydarzenia zarówno dla rozwoju, jak i mieszkańców Nowego Jorku. W czerwcu rozpoczęto rozbudowę linii metra L, która zwiększyła poprawę komunikacji pomiędzy Brooklynem a Manhattanem. W sierpniu natomiast miasto stało się gospodarzem dorocznego szczytu ONZ. Nowy Jork gościł przedstawicieli 193 państw członkowskich, w tym prezydentów, premierów, ministrów spraw zagranicznych i innych urzędników wysoką rangą. Obecność tak wielu światowych liderów sprawiła, że przedstawicieli organizacji pozarządowych z całego świata. Wśród najważniejszych tematów znalazły się: Cele Zrównoważonego Rozwoju, zmiany klimatyczne oraz prawa człowieka.
W związku ze zwiększeniem się liczebności mieszkańców, władze Nowego Jorku musiały ponownie przyjrzeć się takim aspektom jak transport. W 2016 roku otworzono pierwszy odcinek linii Second Avenue Subway, które odciążyło w znaczący sposób ruch na linii Lexington Avenue, a także wprowadzono program „NYC Ferry”, dzięki czemu został rozszerzony transport wodny w mieście. Większa liczba ludności wiązała się także ze zwiększeniem wskaźnika bezdomności, w związku z czym De Blasio ogłosił plan walki z bezdomnością i zaplanował w marcu 2017 roku rozbudowę schronisk, a także wprowadzenie programów wsparcia dla osób bezdomnych.
2018 rok był dla Nowego Jorku rokiem, w którym podobnie jak w 2006 roku zadbano o zdrowie mieszkańców miasta. Zainwestowano przede wszystkim w zieloną energię i ochronę środowiska, wprowadzając nowe przepisy dotyczące redukcji emisji i promowania energii odnawialnej. Uruchomiono także program „NYC Care”, który miał na celu zapewnienie opieki zdrowotnej dla wszystkich mieszkańców, niezależnie od statusu ubezpieczenia. W 2019 roku kontynuowano rozwój i ochronę dla zdrowia i życia mieszkańców. Wprowadzono program „Green New Deal”, który miał na celu redukcję emisji gazów cieplarnianych do 2030 roku. Podjęto także inicjatywę mającą na celu ochronę mieszkańców przed skutkami zmian klimatycznych. We wrześniu 2019 roku rozpoczęto w tym celu m.in. budowę barier przeciwpowodziowych.
Rok 2020 był ciężkim rokiem dla Nowego Jorku, ponieważ pandemia COVID-19, sprowadziła na Nowy Jork tysiące zgonów i zmusiła władze miasta do wprowadzenia surowych środków zapobiegawczych, takich jak zamknięcie szkół i firm. Miasto wprowadziło programy wsparcia dla przedsiębiorstw i mieszkańców, aby pomóc w walce z ekonomicznymi skutkami pandemii. Miasto skupiło się przede wszystkim na walce z ekonomicznymi i gospodarczymi skautami w tym okresie i tak prężny rozwój miasta, który był widoczny w latach wcześniejszych, musiał zostać odłożony na czasy późniejsze. Mieszkańcom Nowego Jorku nie podobały się zmiany, które zaszły w mieście po śmierci George’a Floyda. Liczne protesty w tym okresie, które zostały odnotowane przeciwko brutalności policji i rasizmowi, były potwierdzeniem niezadowolenia mieszkańców.
W latach 2021 i późniejszych władze Nowego Jorku rozpoczęły masowe szczepienia przeciwko pandemii COVID-19, dzięki czemu możliwa była kontrola pandemii, a także umożliwienie powrotu do normalności. W celu ożywienia gospodarki w marcu 2021 roku zostały uruchomione programy wsparcia dla małych przedsiębiorstw.

Czytaj więcej

jak powstał nowy jork

historia słynnej siatki nowojorskich ulic

mapa miejsc

okiem myNplaces & google

Wszystkie polecane miejsca zostały skrupulatnie naniesione na poniższą mapę google, dokładnie w tych samych punktach, które wskazane zostały na planie i oznaczone według tej samej numeracji, jak w katalogu miejsc. Mapę można udostępnić w mediach społecznościowych, wysłać e-mailem, lub umieścić na swojej stronie internetowej, a także powiększyć okno w celu wygodniejszej nawigacji. Ponadto pod każdym punktem z numerem kryje się tytuł, zdjęcie, krótki opis miejsca oraz funkcja wytyczenia trasy do polecanego miejsca.